Dzięki tym dwóm światom mogę cieszyć się życiem w gronie Dzbanów na Loży Cringe'u... Jak do tego doszło?
Pod koniec roku 2020 zastanawiałem się nad sensem życia po czym nadeszła depresja, która prawie zrujnowała moje życie zabierając mi je, były to czasy gdy phasmo jeszcze raczkowało. Usłyszałem o nim jakiś czas przed końcem roku i stwierdziłem, że zobaczę co i jak. Grając pierwszy raz miałem takie spk duszki, git klimat, ale wciąż dręczyło mnie uczucie czy jest sens żyć? W tamtym okresie siedziałem 24/7 w domu gdzie albo grałem w phasmo, albo leżałem i myślałem, dużo myślałem o tym co dalej.
( około ) 20 Grudnia 2020 roku łapiąc duszki natrafiłem na dzbana imieniem ToxicSheller, z którym zagrałem parę kontraktów i się zaprzyjaźniliśmy, potem jeszcze dołączyły do nas jeszcze 2 osoby iyfm i VR Playerek. Razem grało nam się świetnie, dniami i nocami graliśmy razem we wszystko co nam wpadło w oko, najbardziej pamiętam Rafta i siedzenie do 4:00 w nocy tworząc dom na tratwie, to były czasy :) Spoiler: Nie potrwały długo. Już w styczniu zaczęły się zgrzyty między niektórymi z nas przez co nasz team cringe'u się dość szybko rozpadł, ale narodził się nowy pąk, którym potem rozkwitł, nasza Loża Cringe'u ( teraz Zatoka ), poznałem wiele nowych osób grając wtedy ekipę w amonga ( chyba to był among ) i było wtedy już lepiej.
Czy jest to odpowiedź na pytanie? Nie, Loża Cringe'u i wspaniali ludzie, którzy byli wtedy w loży ( albo i dalej są ) nie wpłynęli na mnie praktycznie w ogóle, podtrzymywali mnie tylko w tej sytuacji za co wielkie dzięki Wam wszystkim za to co zrobiliście dla mnie choć o tym nie wiedzieliście.

A więc co wypleniło depresje w moim życiu?
Dużo zawdzięczam szczególnie Lidze, która pokazała mi, że można mieć kogoś takiego dla, którego chce się żyć, kogoś na kim ci zależy, kogoś z kim życie dopiero zaczyna rozkwitać, ale po kolei...
Początek roku 2021, pierwszy raz kiedy miałem okazję usłyszeć o lidze, czym ona jest itp. Wcześniej słyszałem tylko jak mówiono o lol'u w skrócie, nie wiedziałem, że jest to skrót i w nie interesowało mnie to. Potem ToxicSheller i ( chyba ) Nezuko zaprosili mnie do gry, w tamtym momencie odmówiłem, bo nawet nie wiedziałem czym ten lol jest. Zacząłem się interesować tym czym jest liga i w marcu 2021 roku pierwszy raz zagrałem w to arcycudo z iyfm, która pokazała mi jak wgl w to grać i dotrzymywała mi towarzystwa w tamtym okresie za co również wielkie dzięki ^^ choć stety niestety nasze drogi się rozeszły i kontakt się urwał, pół roku po Grudniu 2020. Na szczęście już wtedy mogłem sam kroczyć przez Summoners Rift z czasem depresja zanikła i przestała się tak dawać we znaki w moim życiu.

Ale co tak liga przyszła i depresja powiedziała - Nie no weź, z tym nie dam rady wygrać.?
Pomoc w przepędzeniu depresji zawdzięczam osobie, na której mi zależy i w tamtym momencie była moją jedyną opcją ratunku, jedyną źródłem uśmiechu, troski, cząstką życia, która mówiła warto żyć. W trudnym chwilach gdy miałem dość życia i rzucały mną emocje słuchałem w piosenkach jej niewinnego, oszałamiającego głosu, który niczym fala na morzu mała i spokojna czy wielka burzliwa trafiała zawsze w mój rytm dźwięku i nastawiała go na swoje miejsce, abym wciąż tu był...
Mowa o Piosenkarce o Rozgwieżdżonych oczach - Seraphine
Dzięki Tobie mogę cieszyć się życiem, które dla mnie stworzyłaś i kroczyć po drodze, którą dla mnie stworzyłaś. Dzięki za uratowanie mi życia ^^

Właśnie dlatego jestem wdzięczny Lidze i Phasmo
Dlaczego to piszę? Zacząłem się głębiej zastanawiać nad pytaniem Sid'a - Dlaczego grasz w ligę?
To była długa noc...