Recent reviews by BB910

Öncelikle malum hikaye konusunu bir kenara bırakırsak bu oyun, oyun sektöründe bir başka örneğine rastlayabileceğiniz bir oyun değil. Teknik ve oynanış olarak her anlamıyla neredeyse kusursuz. Gerçeğe bire bir yakınlıkta animasyonları bu kadar hızlı ve akıcı olarak kontrol edebilmek inanılmaz bir his. Ben en baba aksiyon oyunuyum diyen oyundan kat ve kat iyi aksiyona sahip. Silahların kullanımı ve vuruş hissiyatı bu kadar tatmin edici bir oyun daha yok. Yine ben en baba gizlilik oyunuyum diyen gizlilik oyunlarının bir çoğundan daha tatmin edici ve zorlayıcı. Düşmanlarınızın sizi çok uzak mesafelerden kolayca farkedebilmesi, bir ses çıkardığınızda sizi kolayca farkedebilmeleri ve etrafınızı kolayca sarabilmeleri gizliliği olması gerektiği gibi zorlayıcı ve gerici yapıyor. Grafikler, ara sahneler, oyunculuklar en üst seviye. Kısacası teknik anlamda eleştirilecek bir şeyler bulmak çok zor. Ancak hikaye kısmına gelince aynı fikirde olamıyorum maalesef.

Ben, ne oyunun hikayesine çok bayılan, ne de sırf hikayesini beğenmediği için oyuna bok gibi diyen kesimdenim. Oyuna karşı tamamen nötr taraftayım. Öncelikle herkes ilk oyundan hikayesi bir başyapıtmış da bu oyun o hikayeyi mahvetmiş gibi konuşuyor. Evet ilk oyun bize Ellie ve Joel karakterlerini sevdiren oyun, evet bize bu iki karakterin ilişkilerinin gelişimini gösteren ve bu karakterlerle duygusal bir bağ kurmamızı sağlayan ilk oyun ancak senaryoya bütün olarak baktığımızda bence ortada bir başyapıt yoktu, sadece sonu herkesin isteyeceği şekilde tatmin edici bittiği için herkesin gözünde inanılmaz bir hikaye olarak kaldı. Eğer Joel dünyanın iyiliği için Ellie'nin ölmesine izin verseydi eminim herkes o oyunun da hikayesine bok gibi diyecekti. Bu açıdan baktığımda ikinci oyunda işlenen hikaye, olay örgüleri ve karakterlerin arka planda yaşadıkları bence daha ilgi çekici ve duygu olarak çok daha derin ancak bize istediğimiz tatmin edici sonu vermedikleri için için bir şeyler tamamlanmamış hissiyatı veriyor ve hikaye aklımda pozitif bir şekilde kalmıyor. Hissettiğim şey tam olarak bu işte. Tatmin olmadım. Peki oyun beni tatmin etmek zorunda mıydı? Bu bir film olsaydı kesinlikle hayır derdim ancak 25 saatimi verip bu sürenin bir çoğunda kontrolün bende olduğunu göz önünde bulundurursak, bence biraz da olsa tatmin olmalıydım. Burada film ile oyun arasındaki o küçük farkı göz önünde bulundurmak gerek bence. Oyunların hikayeleri sonunda tatmin hissiyatı yaşatmalı. Ama yaşatmaması da bu oyunun bok gibi bir oyun yapmıyor.

SPOILER

Ben Joel'ın bu kadar basit ve kolay şekilde ölmesini çok mantıklı buldum. Çünkü, ilk oyunda ne kadar her şeyin üstesinden gelebilen bir kahraman imajı çizse de onun da o dünyada yaşayan herkes gibi normal, ölümlü bir insan olduğunu hatırlattı bana. Özellikle Ellie'nin önünde bu kadar çaresiz duruma düşmesi, Ellie'nin ayağa kalk Joel diye bağırması, atlattıkları onca şeyden sonra bu kadar kolay bir şekilde ölmesi hem benim, hem de Ellie'nin gözünden baktığımda daha vurucuydu.

Devamında, Ellie ile 15 saat boyuca gözümü intikam bürümüş şekilde önüme çıkan bütün W.L.F askerlerini öldürüp, nefret kustuktan sonra, olayları bir de Abby'nin gözünden gördüm. Aslında öldürdüğümüz insanların hiçbirinin katil olmadıklarını, Sadece kendilerini, çocukları, yaşlıları korumak için yaşam mücadelesi veren bir grup olduklarını gördüm. Ellie ile öldürdüğümüz, Abby için değerli olan insanların, aslında iyi insanlar olup sadece kendi dertleri ile baş etmeye çalıştığını farkettim. Ve en sonunda Abby ile yaklaşık 6-7 saat geçirdikten sonra ilk defa Ellie ile yüzleştikleri sahneye geri döndüğümde Ellie'ye o eski baktığım gözle, aynı sempati ile yaklaşamadım. Oyunun başında nefret etmemiz sağlanan Abby iken bir anda onun yerine Ellie geçmişti. Sonuç olarak aslında hepsi kendi tarafından bakıldığında haklıydı. Bu hikayede haklı veya haksız yoktu. Ortada bitmek bilmeyen bir intikam döngüsü vardı sadece. Joel Abby'nin babasını öldürdü ve sonra Abby Joel'ı öldürdü. Ellie intikam için Abby'nin bütün arkadaşlarını öldürdü. Sonra Abby Jessie'yi öldürüp Tommy'i sakat bıraktı. Tekrar intikam için geri dönen Ellie sonucunda Dina ile olan ilişkisini kaybetti. Sonuç olarak, iki tarafta intikam için sevdikleri herkesi kaybetti. Kazandıkları hiç bir şey olmadı.

Böyle baktığınız zaman hiç bir oyunda göremeyeceğiniz derinlikte, çok anlamlı ve duygu dolu bir hikaye var aslında ortada. Ancak bu anlamı ve duyguyu inceleme videoları izledikten sonra anlayabildim biraz. Oyun akarken her anına bu kadar detaylı bakıp bu yorumları yapamadım. Sonunu da göz önünde bulundurursak, tatmin olmuş bir şekilde ayrılmadım oyundan. Dizisinin çok daha tatmin edici olacağını düşünüyorum ben. Bu hikaye film veya dizi olarak daha tatmin edici olabilecek bir hikaye bence. Neticesinde bu oyun ne olursa olsun bir baş yapıt niteliğinde. Önyargılarınızı bir kenara koyup mutlaka oynayın.

Öncelikle, 4070 ve Ryzen 5 7600X ile hiç bir optimizasyon sıkıntısı çekmeden oynuyorum. Oyun herkes tarafından yerden yere vuruluyor optimizasyon yüzünden ancak ben hiçbir sıkıntı yaşamadım, 1440p yüksek ayarlarda ortalama 90 100 fps ile stabil bir şekilde çalışıyor. Bunun dışında, sadece 10 saat Monster Hunter World oynamış ve 3 4 kere baştan başlamama rağmen asla sevememiş bir insan olarak bu oyunu gayet keyifle oynuyorum. Nedenini ben de bilmiyorum açıkçası çünkü oyunun çok daha geniş, açık dünya sayılabilecek bir yapısı olması dışında World'e çok benziyor hatta temeli neredeyse aynı. Tek göze çarpan fark hikaye anlatımına, ara sahnelere ve seslendirmelere gösterilen özenin artması bence. Karakterimiz artık konuşuyor ve hikayeye etkisi olmayan npcler dışında çoğu diyaloğa seslendirme yapılmış. Eskiden World de çoğu şeyi yazı ile okuduğumu hatırlıyorum önemli bir sekans olsa bile. Bunlar oyunun içine daha çok girmemi ve ne kadar ön planda olan bir şey olmasa da hikayeyi biraz daha önemsememi sağladı. Combata gelirsek bu oyunun ülkemizde popüler olamamasının temel sebebi bence. Ben de oyunu ilk başta hack and slash veya bir souls like gibi oynamaya çalışıyordum ve hiç keyif vermiyordu. Sonradan oyunun benden yaratıklara dümdüz koşup saldırı spamlamadan, yaratığın hareketlerini okuyarak doğru yerde doğru komboyu yaparak oynamamı istediğini anlayınca combatın keyfi bambaşka bir noktaya çıktı. Aslında kombo yapmanın önemli olması ve düşmanınızın hareketlerini okuyarak oynamanız gerekmesi açısından souls like ve hack and slash karışımı bir sistemi var ancak direkt olarak bu iki türe de girmiyor bence. Yeri geliyor hançerlerle bir hack and slash gibi onlarca hızlı saldırı yapıyorsunuz yeri geliyor geri çekilip düşmanınızı izleyip doğru zamanda kombo yapmaya çalışıyorsunuz. Bunun üstüne kullanabileceğiniz türlü aletler ve çevre etkileşimleri de var. Eğer daha önce benim gibi Monster Hunter oynamadıysanız ve şans vermek istiyorsanız oyunun sizden nasıl oynamanızı istediğini anlamaya çalışın. İlk başta hantal veya kütük hissettirebilir ancak çözdüğünüz zaman çok keyif verecek emin olabilirsiniz.

Yaklaşık 14 saat oynayışımın ardından ufak bir güncelleme. Oyundan şimdilik sıkılıp bırakmış durumdayım. Bunun en büyük sebebi sizi oyuna bağlayacak bir hikaye olmamasıyla birlikte, oyunun size asla yeni mekanik sunmaması. Monster Hunterdan konuşurken zaten sürükleyici bir hikayeden bahsedemeyiz, o nedenle oyuna devam etme motivasyonu bulmak için başka bir nedene ihtiyacım var. Bu oyunda da bu; karakter geliştirme. Ancak karakter geliştirme de sadece silah ve zırhlarımızın daha fazla vuranı veya daha fazla koruyanını craftlamaktan ibaret. Oynanış tecrübesini değiştiren hiç bir faktör yok oyunda. Farklı silah oynamadığınız sürece, ki sürekli farklı silahla oynamak çok zor çünkü her silahın kendine özgü, ezberlemek ve ustalaşmak için hatrı sayılır bir süre ayırmanız gereken komboları var. Yani bu oyunu belirli bir silaha odaklanarak oynamanız gerekiyor ki iyi oynayın ve oyundan keyif alın. Sonuç olarak 15 saatin ardından girip yaratık kesmek için bir motivasyon bulamıyorum. Yaratıklar, ortamlar vesaire ne kadar güzel olsa da hep aynı şeyi yapıyorum ve sonucunda sadece karakterimin görünüşü ve vurduğum hasarın sayısı değişiyor.

İlk oyunun üzerine dövüş anında kullanabildiğimiz yetenekler ve wingsuit dışında hiç bir yenilik gelmemiş. İlk oyundan sonra Miles Morales oynadığımda ne hissettiysem onu hissettim. Yine ilk oyunda en çok eleştirilen, kendini aşırı tekrar eden sıkıcı yan etkinlikler aynı şekilde duruyor, eleştiriler asla dinlenmemiş. Nefret edilen sıkıcı gizlilik sekansları duruyor, eleştiriler yine dinlenmemiş. Bir de üstüne üstlük oyunun ilk 1 saatinde, bana ilk oyunda zaten sıkıla sıkıla yaptığım o sıkıcı ama sıkıcı yan etkinlikleri tanıtmaya çabalıyor. Büyük hayal kırıklığına uğradım ilk oyunu aşırı severek oynamış birisi olarak. İlk oyuna geri dönüp oynuyormuş gibi hissettim kendimi. Bu bahsettiğim sorunlar dediğim gibi ilk oyunda da mevcuttu ancak o oyun bize bu Spiderman tecrübesini yaşatan ilk oyun olduğu için oyunu oynamaya bir engel değildi. Ancak ikinci oyunda da hala aynı şeyleri yaptığımızı görünce, ilk seferki görmezden gelme durumu maalesef olmadı benim için. Oyun bir kere çöktü ve bir daha geri giresim gelmedi. Sanırım iade edeceğim ve indirimde alacağım. İlk oyunu oynadıysanız ve bunu da çok merak ediyorsanız etmeyin çünkü hikayesi dışında neredeyse ilk oyun ile tamamen aynı hissettiriyor.

Post apocalyptic tema ve fps seven birisi olarak çok keyif alarak oynuyorum. Özellikle ağır ve daha gerçekçi yaklaşıma sahip bir oynanışı olması çok güzel olmuş. Ancak hikaye beni hiç içine çekemedi. Ne karakterimizin kim olduğunu biliyorum, ne karakteri hakkında bir fikrim var ne de geçmişi hakkında. Hikayenin başlangıç noktası aşırı basit hiç içine çeken ve meraklandıran bir konusu yok şu anlık. Geçmiş Stalker oyunlarının devamını mı anlatıyor hiç bir fikrim yok açıkçası, eğer öyleyse bu benim problemim ancak yine de bu kadar yıl aradan sonra çıkmış bir oyunun yeni oyuncuyu da düşünmesi gerekiyor. Bunlar dışında düşman yapay zekası vasat, oyunun genel olarak gerçekçi yaklaşımına hiç uymuyor. Son olarak da oynadığım süre boyunca görevlerde pek karar veriyormuş gibi hissetmedim, bu nedenle rpg tarafının zayıf olduğunu düşünüyorum ama uzun bir oyun olacak anladığım kadarıyla ileride değişebilir. Sonuç olarak eğer gerçekçi, ağır oynanışa sahip fps, hayatta kalma oyunu arıyorsanız kesinlikle oynayın.

Oyunu genel olarak çok beğendim ancak şikayetimin olduğu bir kaç nokta var. Birincisi, oyunun yakın dövüş mekaniklerini iyi yaptıkları için sürekli yakın dövüşe girmenize zorlanmanız. Ne alaka diyebilirsiniz şöyle açıklayayım. Canınızın çok az kaldığı ve merminizin de neredeyse bittiği bir an düşünün, karşınızda daha sürüyle düşman var. Koşarak biraz mesafe açmak istiyorsunuz ama yapamıyorsunuz. Çünkü yaratıklar sizden çok daha hızlı ve aralıksız olarak spamlarcasına üstünüze zıplıyorlar. Siz de isteseniz de istemeseniz de yakın dövüşe girmek zorunda kalıyorsunuz çünkü koşarak kaçmaya çalışırsanız %100 öleceksiniz. Böyle sürüyle yaratık öldürdüğünüz bir oyunda düşmanla birazcık mesafemi açıp sonra geri dönüp tekrardan taramaya başlamak istiyorum ve bunu yapamıyorum. Tamam bir saf shooter oyununa göre inanılmaz derinlikli bir yakın dövüş mekaniğiniz var ama kullanmak da zorunda değilim. Zaten farklı tarzlarda oynansın diye 6 farklı class koymuşsunuz. Bırakın isteyen uzaktan sıksın isteyen yakından girsin. Bu uzaktan bakınca saçma bir şikayet gibi görünebilir ancak oyunu normal zorluğun üstüne alıp, iletişim kurduğunuz bir arkadaşınız olmadan oynadığınız zaman dediğimi çok net bir şekilde anlayacaksınız. Bazı noktalar gerçekten hayatta kalmak imkansız hale geliyor çünkü ve oyunun tadı kaçıyor.

İkinci şikayetim de tamamen çıkmış bir oyuna göre az içerik olması. Bu oyunda ana hikaye dışında online olarak oynayacağınız görevler ve bir sürü geliştirme imkanı olan 6 farklı class, üstüne her silahın kendi geliştirmesi var. Ancak oyunda sadece 6 görev var. Evet 6. Ve hiçbiri de o kadar da uzun değil. İleride illaki görev eklenecektir ama yine de başlangıç için çok az. Bu bir erken erişim oyunu olsa anlarım ama şu anda pek anlayabildiğim bir durum değil bu. Karakter geliştirmek falan da o kadar çabuk yapabileceğiniz bir şey değil. Bir classı fullemek baya zaman alıcak gibi duruyo oynadığım kadarıyla. O yüzden acilen yeni görevler eklenmesi lazım. Ayrıca silah çeşitliliği de az ve hali hazırda bulunan silahların bazıları birbirine çok benziyor. Mesela bir silahın normal, dürbünlü veya altında bomba atar olan versiyonu var. Bunlar 3 silah olarak ayrılmış. Biraz çakallık gibi geldi ama neyse ileride umarım çeşitlenir oyun.

Ya arkadaşlar tamam en iyi en yetenekli oyuncular sizsiniz, biz kolsuzuz tamam. Yani olmamış bir şeye sırf fanatikliğiniz yüzünden abartı abartı yorumlar yapıp oyunla ilgili şikayetlerini söyleyen insanlara da gerizekalı muamelesi yapıyorsunuz. En zeki sizsiniz tamam.

Yorumları okumaya, gerçekten oyunun nasıl olduğu hakkında bir fikir sahibi olmak için gelen arkadaşlara, OLUMLU yorumları okumamalarını tavsiye ederim. Çünkü olumlu yorum yapan arkadaşların %90'ı aynı futbol tayfası gibi, gözü fanatiklikten kör olmuş aptal aptal yorumlar yapan, oyunun sıkıntılarını açıklamaya çalışan insanlara ağızlarından salyalar aka aka ''git gud qardeşim kolunuz yoksa oynamayın 10/10 oyun ehe ehe'' diyen 2 iq bireyler.

Öncelikle oyun zorluk olarak tamamen dengesiz bir durumda. Bunu kimse inkar edemez. İnkar edenlerin nasıl tipler olduğunu hepimiz yukarından öğrendik diye düşünüyorum. Düşmanlar mekanik olarak derinliksiz ve sırf bu bir From Software DLC 'si diye, zor olması için canlarının ve hasar değerlerinin yanına bir 0 daha eklenmiş düşmanlar. Bu oyun, kazan içinde dağa tırmanmaya çalıştığımız, tek olayı insanı çıldırtması olan oyun olsaydı sorun olmazdı. Ama bu oyun aksiyon ve macera odaklı, temel motivasyonunuzun oyunda düşmanlarınızı alt ederek karakterinizi daha da güçlendirmek olması. Zor olması değil. Kimse bu oyunu ''Ay ne kadar da zor her şeyden tek yiyorum çok eğlenceli'' diyerek oynamıyor. Biz oyunun kolay olmasını değil, MANTIKLI ve DENGELİ bir zorluğa sahip olmasını istiyoruz sadece. Ayrıca tüm olay bossların veya düşmanların sadece zor olması falan da değil. Bazı bosslar ve düşmanlar da anlamsız derecede kolay. Bahsettiğim dengesizlik bu. Mesela bir örnek vereyim. Ana oyundaki Maliketh gibi, oyunun son kısımlarına geçiş yapmanızı sağlayan bir boss var. Boss ne hasar verebiliyor, ne doğru düzgün bir kombo yapıyor ve 2 vuruşluk canı var. Ama oyunun en başına Maleniadan zor boss (Rellana) koymuşlar. Oyunun sonlarında bulunan ve oyunu bitirmem için elzem olan bir hikaye bossunu, 1 kere dahi ölmeye yaklaşmadan 1dk da öldürüp geçiyorum. Neyse bu zorluk kısmını daha fazla uzatmayacağım anlamak isteyen anladı muhabbeti zaten, çünkü kimsenin bu zorluk kavgasından fark etmediği çok daha büyük bir sorun var oyunda. Haritanın BOMBOŞ olması.

Arkadaşlar bilmem fark ettiniz mi ama harita bomboş. Evet baya bomboş arazilerden ibaret. Önünüze gelen her şeyden tek yemekten ve acaba ne yapabilirim de bu oyundan zevk alabilirim diye düşünmekten veya haritanın görselliğiyle gözünüzü boyamasından fark etmemiş olabilirsiniz. 10 dakika, 20 dakika, 30 dakika, 40 dakika. Atın tepesinde koş babam koş. Özelikle haritanın alt kısmı. Yok. Hiçbir şey yok. Ne bir mağara, ne bir zindan, ne bir DLC için özel tasarlanmış düşman tipi ne bir şey. Hiçbir şey yok. Ben bir oyun yapımcısına bu kadar sövdüğümü hatırlamıyorum daha önce. Benim dakikalarımı hatta saatlerimi alıyor. Gidiyorum gidiyorum gidiyorum ve gittiğim yerin sonunda ne bir düzgün eşya, ne bir özel tasarlanmış boss, ne bir şey var. Sonra gelmiş millet incelemelerde ''Adamlar ana oyun olacak kadar büyük harita yapmışlar daha ne istiyorsunuz'' diyor. Ya kardeşim haritadan kaleleri çıkarsak, haritanın %75'i boş arazi zaten. Her yerde copy-paste siyah hayalet düşmanların yürüdüğü bomboş bir harita. Ne anlatıyorsunuz siz. Şu Miyazaki'nin aleti çıkarın ağzınızdan da bi farkına var karşınızdaki şeyin.

Ana oyunun anca 1 bölgesi olacak kadar harita yapmışsınız buna laf yok. Ulan bari biraz emek göster de içine özel bir şeyler tasarla. Utanmamışlar bide full ana oyundan düşman ve bosslarla doldurmuşlar. Tek yaptıkları şey daha önce dediğim gibi canlarını ve hasarlarını arttırıp farklı bir iki hareket eklemek.

Daha sabaha kadar yazarım buraya ama uzatmıyorum. Hiç mi güzel bir şey yok birader sen de gömdün derseniz, tabiki var. İnanılmaz keyifli ve inanılmaz fazla çeşitte silahlar ve büyüler eklenmiş oyuna. Denemek istediğim çok fazla şey var. Ama oyunun bana sunduğu temel tecrübe bana keyif vermiyor. Toplamda 5 tane olan mağaralardan birine giriyorum. Hepsi aynı tasarım farklı yollar. Sonunda açık dünyadan alınmış ve canı arttırılmış bosslar. Ondan sonra küfür edip çıkıyorum. Silah eklesen ne olur. Bakın bunlar ana oyunda da böyle ama dediğim gibi harita zaten ana oyunun 1 bölgesi kadar, fark burada.

Sonuç olarak 800-900tl edecek bir tecrübe olduğunu düşünmüyorum. Nasıl olsa yılın oyunu olduk, oyun tarihine adımızı yazdırdık, bundan sonra ne yapsak herkes oynar diye, üzerinde yeterince uğraşılmamış, benim için Ubisoft açık dünyası kalitesinden öteye geçememiş kocaman bir balon çıkarmışlar. He bu balonu bu kadar şişiren de oyuncular yanlış anlaşılmasın.

Miyazaki fanboyları bi komik atın da aramızda ne kadar pro git gud oyuncu var görelim.

(Nightreign duyurusu bu incelemeyi destekler nitelikte olmuş, teşekkürler FromSoftware.)

Oyun inanılmaz bir potansiyele sahip. Dead Cellse bayılan biri olarak; ondan daha iyi bile olabileceğini düşünüyorum, tabi eğer üstüne yeterince çalışılırsa. Ancak şu anda iade edip daha iyi indirim ve oyunun biraz geliştirilmesini bekleyeceğim. Bunun en büyük nedeni oyunda içerik olmaması. Silah, mekan ve düşman çeşidi çok az.

Bunlar dışında karakter hareketlerinde garip bir hamlık var. Yani Dead Cells gibi akıcı bulmadım. Çok güzel bir duvarda yürüme mekaniği getirmişler. Bu platforma daha da zenginlik katmış ancak dediğim gibi genel olarak kontroller çok tepkisel çalışmıyor. Karakteri havada sağa sola vesaire oynatamıyorsunuz. Karakterin ne kadar yükseğe zıplayacağını vesaire zıplama tuşuna basılı tutarak ayarlayamıyorsunuz. Karakter sağa sola akıcı bir şekilde dönmüyor çok keskin ve ağır dönüyor. Bu durum özellikle duvarda dikenler olan bölümlerde inanılmaz sinir bozucu oluyor. Oyunda 15 kere öldüysem 13 kere dikenlere düşerek ölmüşümdür. Oyunda platform kısımları Dead Cellse göre çok daha fazla. Bu nedenle karakter kontrollerinin daha akıcı olması çok önemli. Umarım üstünde değişiklikler yaparlar.

Combata gelirsek genel olarak iyi denebilir ancak vuruş hissiyatını beğenmedim. Bunun dışında düşmanların saldırı animasyonları da bir garip. Yani oyuncular refleks gösterebilsin diye mi yapmışlar emin değilim ama tüm düşmanların saldırıları inanılmaz gecikmeli. Düşman silahı kaldırıyor ve 2 3 saniye bekleyip öyle vuruyor. Ağır hafif farketmeksizin tüm düşmanlarda böyle. Bu durum da aksiyonun çeşitliliğini ve heyecanını öldürdü benim için. Her düşmanın da 1 saldırı hareketi var. Dead Cells de de böyle miydi hatırlamıyorum ama bu oyunda bu durum özellikle rahatsız etti beni. Ama düşmanların yapay zekaları çok hoşuma gitti. Sizi bir kere gördüklerinde takip ediyorlar. Hatta sizinle birlikte platformlarda aşağı yukarı geliyorlar. Uzun silahlara sahip olanlar size alt platformdan dahi vurabiliyor.

Son olarak hoşuma giden bir detaydan daha bahsedeyim. Öncelikle oyunun hikayesi genel olarak hoşuma gitti. Rogue-like temasına uyan güzel bir hikaye ortaya çıkartmışlar. Oyunda hikayeyi takip edebildiğiniz bir kısım var. Yetenek ağacı gibi gözüküyor ve hangi görevin konusunun ne olduğunu ve o görevden hangi görevlere ilerlediğimiz takip edilebiliyor. Özellikle ileride hikaye dallanıp budaklandığında bu haritayı açıp hangi görevden hangi göreve ilerlemişiz hangileri bağlantılı vesaire bunun haritasını görebilmek aşırı güzel bir fikir olmuş. Ve ilk defa da bir oyunda böyle bir sistem gördüm. Rogue-like oyunlarda kimse hikayeye takılmaz ama hikaye üzerinde de bir şeylerle uğraşmalarını ekstra olarak taktir ettim.

Yıllar sonra Blacklist'i tekrardan oynamak istedim ancak Conviction'u hiç oynamamıştım. Blacklist'e başlamadan önce bir oynamak istedim ancak maalesef ki bitiremedim. Bunun en büyük nedeni oyunun klavye kontrollerini aşırı kötü olması ve controller desteklememesi. Gerçekten oynamak isteseniz bile oynama isteğinizi kaçırıyor kontroller. Düşmanlara karşı refleks gösteremiyorsunuz. Bunun dışında, gizlilik odaklı bir oyuna göre görevler çok çizgisel. Daha doğrusu bölüm tasarımları çizgisel de denebilir. Bir görevde ilerleyebileceğiniz tek yol var. Sızmanız gereken binaya tek bir giriş yolu var. Oyun size bölümleri geçebilmeniz için farklı yollar sunmuyor ve bu durum da bence bir gizlilik oyunu için çok kötü bir durum. Nereden ilerlemeniz gerektiğini her zaman biliyorsunuz ve düşmanların da her zaman önünüzde olacağı çok bariz. Bu durum da gizlilik oyununda olması gereken gerginlik ve heyecan duygusunu tamamen kaçırıyor. Genel olarak ilgi çekici bir hikayesi var ve zaten çok uzun bir oyun da değil ortalama 4 saat civarında bitiyor gördüğüm kadarıyla. Eğer gizlilik oyunlarının öldüğü bu dönemde tekrardan şans vermek isterseniz katlanılmayacak bir oyun değil ancak saydığım nedenlerden ötürü de aşırı mutlu edecek bir oyun da değil.

Bu incelemeyi benim gibi daha önce Dragon's Dogma oynamamış insanlar için yazıyorum. Öncelikle oyuna ne kadar sarmak istesem de hiç mi hiç saramadım. Daha ağır ve oturaklı oluşu, genel oynanış mekaniklerine yaklaşım şekli ne kadar hoşuma gitmiş olsa da asla içime sinmedi. Bunun en büyük nedeni hikaye anlatımının zayıf hatta baya kötü olması. Hikayeyi ilgi çekici ve anlaşılır şekilde anlatan ara sahneler yok. Ruhsuz ruhsuz npclerle konuşarak birşeyler anlamaya çalışıyorsunuz. Zaman zaman kısa kısa ara sahneler giriyor sadece onlar da çok detay anlatmıyor. Zaten herkes aşırı yapay, seslendirmeler robot gibi, üstüne karakteriniz de konuşmuyor, bu nedenle hiçbir karakterle bağ kuramıyorsunuz ve hikayeden de kopuyorsunuz. Yani bu oyun bir MMO olsa tüm diyalogları geçer karakter kasmaya bakarım ama burada tek kişilik hikaye odaklı bir rol yapma oyunundan bahsediyoruz. Hikayeler ve karakterler benim ilgimi çekip, merakımı gıdıklamadıktan sonra nasıl bu oyunu oynayacak isteği bulabilirim? Bence bulamam.

Madem hikaye anlatımı, sunum kasmayacaksınız o zaman bir hikaye odaklı rpg oyunu yapmayın. Mesela From Software gibi çok ilgi çekici gizemli dünyalar yaratıp hikayeleri oyun dışında araştırarak anlamamızı isteyebilirsiniz ve tamamen oynanışa odaklanabilirsiniz. Adamların oyunlarında hikaye anlatımına dair neredeyse hiçbir şey yok ama bu kimseye batmıyor. Çünkü karşımıza 10 dakikada bir, bir npc çıkıp paragraflarla bir şey anlatmaya çalışmıyor. Oyun saf gameplay ile akıp gidiyor. Hikayeyi merak eden gidip internetten izliyor veya okuyor. Hayır ben hikayemi oyunculardan saklamayacağım, hikayemi anlatmak istiyorum, hikaye üzerine bir rol yapma tecrübesi oluşturmak istiyorum diyorsan da adam gibi sunum kasıcaksın. Yüksek prodüksiyonlu, hikayeyi güzel aktaran ara sahneler yapacaksın. Güzel bir seslendirme yapacaksın. İlgi çekici, insanların bağ kurabileceği karakterler tasarlayacaksın. Ee burada ondan da yok. Geniş bir dünya ve ilgi çekici hikaye var, 1000 tane konuştuğunuz karakter var ama hikaye anlatımı yok. Anlıyorum.

Tüm bunların hepsini geçiyorum ki aslında en önemli kısmıydı ama hadi es geçelim. Böyle bir açık dünyanın keyifli olacağını düşünen kimdi acaba? Oyunda ne fast travel atabiliyorsunuz (kolayca toplayamadığınız 10k para olmadan) ne binek bir hayvanınız var ve iki adımda bir staminanız bitiyor. Bir göreve gidip gelmek keşif ve macera hissi hariç her türlü eziyet hissini veriyor. Ayrıca yol üstünde Elden Ring vs. gibi keşif isteği uyandıracak ilginç mekanlar da yok. Bomboş ormanın içinde oradan oraya koşturup duruyorum ve iki adımda bir aynı tipteki düşmandan öldürüp duruyorum. Bu mu Rockstardan esinlendiğiniz açık dünya? Bana daha çok Diablo veya Lost Ark oynarken yaşadığım şeyleri anımsattı. Bir yere gidene kadar aynı yerde spawn olan aynı tip 50 tane düşmanı öldürmek.

Daha 2,5 saatte bu kadar ağır yorumlar yapmış olmam bazı fanboyları triggerlayacak biliyorum. Belki de 15 saat sonra oyuna bayılacağım, olabilir. Ama sen bu kadar zayıf bir başlangıç yaparsan oyununa, ben de doğal olarak negatif yorum yaparım ve paramı riske atmam iade eder geçerim. Oyununuz girişini ilgi çekici yapmazsanız insanlar neden oynamaya devam etsin ki? Ayrıca ben ağır başlangıçlara bayılan bir insanım. Mesela Red Dead Redemption 2. İlk dakikasından itibaren o dünyanın içindeydim. Herkes ağlıyordu bu nasıl oyun ne sıkıcı diye. Buna rağmen tahammül edemedim bu oyuna.

Eğer ilk oyunu oynayıp bayılmadıysanız bence 50 dolar vermeyin. İndirimde belki 20-25 dolara alınabilir.

Raft mantığında tren ile ilerlerken loot yaptığınız bir oyun. Oyunun incelemelerinin olumlu olduğuna aldanmayın çok büyük problemleri var, hatta problemden başka hiçbir şeyi yok diyebilirim. Öncelikle oyun kendini tamamen tekrar ediyor. Çok fazla demiyorum tamamen diyorum çünkü oyunda çeşit namına hiçbir şey yok. Oyunda denk geldiğiniz 2 adet mekan var. Her kapıdan geçip farklı bir mekana giriş yaptığınızda değişen tek şey havanın rengi. Aralarda düşmanlarla çatıştığınız mekanlar da hep aynı sadece 2 farklı mekan var dediğim gibi. Düşman çeşidi yok. Sadece 1 tip yapay zeka ile çatışıyorsunuz demek isterdim ama onu da diyemiyorum çünkü zeka yok. Tek tip yapay ile savaşıyorsunuz. Vuruş hissinden falan hiç bahsetmiyorum zaten. Oyunda keşif namına da hiçbir şey yok çünkü dediğim gibi hem mekan çeşidi yok hem de bunun üstüne oyun ne yapmanız gerektiğini sanki çizgisel bir hikayeli oyun gibi adım adım size gösteriyor. Bir eşya üretmeyi falan kendiniz keşfetmiyorsunuz. Herhalde bizi de kendi yapay zekası gibi salak zannediyor. Kısacası oyunda hiçbir şey olması gerektiği gibi değil. Bu oyunu oynayıp olumlu yorum yazanlara da anlam veremiyorum. Şu oyunu oynayıp, beğenip, bir de üstüne insanlara önerebilmeniz için hayatınızda hiç iyi mekaniklere sahip veya keşif ve hikaye açısından başarılı bir hayatta kalma oyunu oynamamış olmanız gerek.