Tygrysek jest postacią towarzyską i serdeczną – w tym nie ma nic złego, natomiast jego tendencja do podejmowania ryzyka jest niepokojąca. Pierwszy z brzegu przykład: gdy Tygrysek przybywa do Stumilowego Lasu, od razu zaczyna próbować jakichś nieznanych mu substancji. W ogóle nietrudno namówić go do spróbowania czegoś; w tym przypadku jest to miód, żołędzie i zielsko. Nie potrafi przewidzieć konsekwencji swoich czynów, a im bardziej go poznajemy, tym większym natrętem wydaje się być (nie mówiąc o tym, ze wciąga Maleństwo w różne niebezpieczne sytuacje). Badacze nie potrafili polecić Tygryskowi skutecznego leku: jedni wskazywali na użycie stymulantów (nadpobudliwość), inni – klonidyny, a jeszcze inni sugerowali użycie obu. Ostatecznie nie wybrano żadnej opcji, ponieważ w literaturze fachowej nie ma wzmianki o leczeniu tego typu zachowań u tygrysów. Jednak nawet gdyby udało się doprowadzić Tygryska do porządku, to kwestia środowiska, w jakim wychowuje się Maleństwo, pozostaje dalej otwarta.