rōnin, οποιοσδήποτε από τους αριστοκράτες πολεμιστές σαμουράι χωρίς αριστούργημα της ύστερης περιόδου Muromachi (1138–1573) και Tokugawa (1603–1867) που ήταν συχνά αλήτες και ανατρεπτικοί και μερικές φορές ενεργά επαναστάτες.

Τον 12ο αιώνα ο όρος rōnin άρχισε να χρησιμοποιείται για τους σαμουράι που, ως αποτέλεσμα είτε των απωλειών στη μάχη, είτε του πρόωρου θανάτου του κυρίου τους, είτε των δικών τους παραπτωμάτων, είχαν αφαιρεθεί από το φέουδο τους και την ευγενή χορηγία τους. Κατά τη διάρκεια της ταραχώδους περιόδου πριν από την ίδρυση του σογκουνάτου Τοκουγκάουα, ο αριθμός τους αυξήθηκε ραγδαία. παρέμειναν μεγάλη αιτία αταξίας σε όλο το πρώτο μισό του 17ου αιώνα.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, πολλοί εξαθλιωμένοι σαμουράι προσελκύθηκαν από το κίνημα για την εκδίωξη των δυτικών ξένων από τη χώρα και την αποκατάσταση της παλιάς αυτοκρατορικής οικογένειας στη θέση που τους αξίζει ως πραγματικοί ηγεμόνες της Ιαπωνίας. Μεγάλος αριθμός από αυτούς τους σαμουράι άφησαν τους άρχοντές τους και έγιναν rōnin. Αυτά τα rōnin ενίσχυσαν την επαναστατική διάθεση της χώρας τα χρόνια πριν από την αποκατάσταση του Meiji του 1868, δολοφονώντας μετριοπαθείς αξιωματούχους, φιλοδυτικούς μελετητές και ξένους που κατοικούσαν στην Ιαπωνία. Αν και η βία συνεχίστηκε για λίγο μετά την αποκατάσταση, το rōnin έπαψε να υπάρχει μετά την κατάργηση των προνομίων των σαμουράι το 1873. Η υπόθεση του 47 rōnin στις αρχές του 18ου αιώνα, στην οποία οι rōnin εκδικήθηκαν τον θάνατο του κυρίου τους, έχει το θέμα πολλών δημοφιλών ιαπωνικών θεατρικών, κινηματογραφικών και λογοτεχνικών έργων.