Remasterı dururken psikopat gibi tank kontrollere sahip ps2 versiyonunu bitirdiğim 1560lar japonyasında geçen, samuray temalı zamanına göre mükemmel sayılabilecek bir oyun Onimusha. Orjinal Onimusha Warlords'da analog kontroller yok sadece tank kontroller ile oynayabiliyorsunuz tıpkı eski Resident Evillar gibi ve bu oyunun zorluğunu kafadan x5 yapıyor, İşin komik kısmı aynı yıl çıkan Final Fantasy X, ICO gibi oyunlarda analog kontrollerin olması. Orjinal versiyonda kontrollere alışanaca oyunu yarılıyordunuz, bolca ölme de cabası tabi. Remaster ise yağ gibi akıyor, ne bir fps düşmesi ne anlık takılma ne de başka bir şey. Grafikler biraz daha elden geçseydi demek dışında remaster ile ilgili söyleyebileceğim olumsuz hiçbir şey yok.

Onimusha Warlords tıpkı ilk RE üçlemesi ve bir çok eski JRPG gibi önceden renderlanmış arkaplanlara sahip. Gittiğiniz yöne, baktığınız tarafa göre kamera otomatik dönüyor. Açının birden değişmesi çok nadirde olsa karakteri ilerletirken kafa karışıklığına sebep olabiliyor. Bende bir iki yerde oldu sadece. Yine açıdan kaynaklı köşedeki düşmanı görememe durumuyla karşılaşabiliyorsunuz. Zorluğu ile meşhur oyunlarda bu çok can sıkıcı bir durum ama Onimusha'da değil, çünkü oyun zor değil. Birazcık dikkatli oynarsanız pot bile içmeden bitirebilirsiniz ki bunun başarımı var.

Oyunda Samenosuke Akechi ve çırağı Kaede'yi kontrol ediyoruz. Bu ikisi arasındaki geçişlere oyun karar veriyor. Samenosuke 3 tür kılıca ve büyüye sahipken Kaede sadece bıçak ve kunai kullanabiliyor. Samenosukenin kılıçları ve büyülerine level atlatılabilirken Kaede'nin böyle bir özelliği yok. Benzer şekilde Samenosuke öldürdüğü düşmanlardan canını tazeleyebilirken Kaede'nin canı sadece herb ve medicine ile tazelenebiliyor.

Oyundaki bu 3 tür büyü 3 tür kılıç ile bağlantılı. Bu büyüler yıldırım, ateş ve rüzgar. Yıldırım büyüsü ile kullandığınız kılıç bir katana iken, ateş büyüsü bağlantılı kılıç Longsword, rüzgar büyüsü bağlantılı kılıç Twinblade tarzında. Katana ve Twinblade daha hızlı ama hafif vuruşlar yaparken Longsword daha yavaş ama daha ağır vuruyor. Ben oyunun çok büyük kısmını longsword ile oynadım. Bunun sebebi her 3 kılıçta max leveldeyken düşmanlara Longsword ile daha az vurmamın gerekmesi. Yalnız seviye atlatırken önceliği büyülere verin. Bu ruh kasmakla vakit kaybetmenizi önleyecektir. Önce büyüleri seviye 2 yapın sonra kılıçları gibi hareket edebilirsiniz. Zaten seviye 3 oldu mu maxlanıyorlar.

Oyunda bu 3 kılıcın dışında bir kılıç daha var yalnız bu kılıcı almanız için 20 katlık bir challenge zindanını temizlemeniz lazım. Bu zindana girebilmeniz için hikayede ilerleyip Evil Plate adlı eşyayı almanız lazım. Bu zindana girebileceğniz 2 yer var. Birisi kalenin iç kısmındaki ilk save noktası, diğeri kalenin dış kısmında batı kısmında bir kuyu var orada. Zindanı tek seferde bitirmeniz lazım, çık gir yaparsanız baştan başlıyorsunuz. Bu zindanı bitirince aldığınız eşya ile oyunun son kayıt noktasının orada siyah tentaküllü kapıyı açarak oyundaki ultimate kılıcı alabiliyorsunuz. Bir uyarı yapayım Evil Plate'i kullandığınız kapıdan geçerseniz load yapmak dışında geri dönüş şansınız yok. Üzerine kaydederseniz benim gibi geçmiş olsun baştan oynayacaksınız.

Toparlayacak olursam, Onimusha Warlords "bana bir oyun öner, kılıçlı-büyülü olsun, yağ gibi aksın-gitsin, 4-5 saate bitsin"ci tayfanın tam aradığı oyun. Bununla birlikte farklı şeyler oynamak istiyorsanız mutlaka şans vermeniz gereken oyunlardan. Oynayın-oynattırın efenim...

Not: Oyunu 3 saat 50 dkde bitirdim, 6 saat sürmedi.

like resident evil but good and japanese

The game is absolutely amazing, a true classic that knows how to not overstay its welcome ang gives you a rather short but very intense ride.

This remaster though is an absolute mess.

Starting with the most glaring issue there is absolutely no trace of Genma Onimusha content (not even the ability to skip cutscenes!).
As an harder remixed version of the game, Genma is a must for anyone who enjoyed the base game.
You could look at it as an expanded Dante Must Die mode from the DMC Series.

After that i've got to mention the lack of the original soundtrack from the PS2 version.
Granted we are looking at a bit of a mess of owning rights thanks to the original composer fraudulent shenanigans it's still a bummer that it had to be left out.

Another problem is the inability to play with the original control scheme or remap your keys in any way.
Especially aggravating was the choice to replace the 180° turn with a rather useless real time weapon switch and put the former in a very uncomfortable spot.

And lastly the icing on the cake we got the usual DRM layer shadily added by Capcom years after release (and after the removal of another kind of DRM).
This one i always find particularly insulting to paying customers and a personal dealbreaker when buying games.

Long story it's a great game but you're better off saving your money and go with the emulation route.

Onimusha: Warlords is a samurai action classic… and apparently also a test of your patience. Why? Because cutscenes refuse to be skipped. Yes, every single one. Play the game long enough, and you basically get a samurai-themed slideshow of things you’ve already seen.

Combat is satisfying—slice, dice, and watch enemies explode in slow motion—but just when you think you’re about to fight, BAM! Another cutscene reminding you that yes, Samanosuke did just swing his sword heroically… again.

Graphics hold up surprisingly well, music is epic, and story beats are dramatic—but good luck if you replay sections, because you’re about to become intimately familiar with every dialogue, facial expression, and cinematic pan.

Overall, Onimusha: Warlords delivers classic action, samurai glory, and a minor lesson in patience. Bring snacks… and maybe a journal to write down all the cutscene quotes.

While I am glad this has a port and I do like nostalgically revisiting this flawed yet fun game, the fact that you can't skip cutscenes is a crime. You are genuinely better off emulating it which shouldn't be the case.

That aside, this game is so sick. In a soulslop dominated era, it is really fun to revisit an era in gaming where games were short but super replayable and had their own unique mechanics and vibe that made it theirs. Sure Onimusha was just the latest attempt at capitalizing on Resident Evil, but it is distinct to it and has its own identity.

The port is perfectly fine, works flawlessly.
Every other aspect of this game is simply dumb.